CESARETİM YOK

Cok sey degildi istedigim Birazcik hayalin Birazcik sicakligin Varligini istemeye cesaretim yok Duslerimde biraz sevisme Sabaha dudaklarinin tadi ile uyanma Tenine dokunmayi istemeye cesaretim yok Belki seni seviyorumlari sessizce bagirmak Belki ummak senden gelecek aski Ama askimi haykirmaya cesaretim yok Gozlerini dusledim biraz Bakislarina doldurdum ilani asklari Ama gozlerine bakmaya cesaretim yok Sakli bir askin koynunda Sicak sohbetlere kandim Gulusunu calip yuregime Sesinin tinisinda masallar dinlemek istedim biraz Gulusunde ask siirlerimi okumaya cesaretim yok Deniz kiyisinda elele dolasmanin sevdasinda Koyun koyuna sabaha yolculukta Hepsinde senin olabilme ihtimalinde Biraz sevdayi dusledim ben Senden sevdani istemeye cesaretim yok

Gassan Satar

Yazık ne mazi yazık
Anlatmaya yoruldum
Sen benden vaz geçince
Ben o gün de vuruldum

Yazık günah ben oysa
Kardelen gibi
Acıyla boy veren gibi

Seni severdim
Hüznün koynunda
Seni severdim
Hem uyanık, hem uykumda
Seni severdim
Ve sana rağmen yine severdim
Dar ağacı ip boynumda
Sen aşkı anlamaz bilmez
Gül yansa ağlamaz sakin
Ben akmayan göz yaşında
Seni severdim
Sen hisli korkak savaşçı
Aşkı kime satmış hain
Ben her savaş meydanında 
Seni severdim

(alıntıdır)

DOST

Sokrates bir ev yaptırmış nasılsa;
Eş dost başlamış kusur bulmaya:
Kimi içini beğenmemiş:
Kızmayın ama demiş;
Şanınıza layık değil odaları.
Kimi cephesine çatmış:
Karşıdan görünüş berbatmış.
Hepsine göre de çok darmış bu ev.
Kim sığarmış bu kulübeye?
Koca Filozof: Ah, demiş, keşke bu evin
alabileceği kadar
Gerçek dostum olsa !
Sokrates'in sözü yerinde;
Bir ev dolusu gerçek dost nerede?
Sözde herkes dost, ama gel de inan.
Dosttan bol şey de yok dünyada,
Dosttan az şey de.

La Fontaine